Δευτέρα 12 Φεβρουαρίου 2007

Γούντυ Άλεν, η βιογραφία μιας ιδιοφυίας (Eric Lax, 1991)

---

1. ... "Γιατί να μη διαλέγουμε μια αισθησιακή ζωή αντί για μια ζωή εξαντλητικής εργασίας;" είπε μια μέρα ο Γούντυ. "Όταν βρίσκεσαι μπροστά στην πύλη του παραδείσου, ο τύπος ο οποίος έχει περάσει όλη του τη ζωή κυνηγώντας και πιάνοντας γυναίκες κι έχει περάσει μια τρυφηλή ζωή, μπαίνει μέσα και μπαίνεις μέσα κι εσύ. Ο μοναδικός λόγος που μπορώ να σκεφτώ για να μην το κάνεις αυτό, είναι μια άλλη μορφή άρνησης του θανάτου. Ξεγελάς τον εαυτό σου ότι υπάρχει κάποια αιτία για ν' ακολουθήσεις μια ζωή με σημασία, μια παραγωγική ζωή εργασίας κι αγώνα και τελειοποίησης του επαγγέλματός σου ή της τέχνης σου. Αλλά η αλήθεια είναι ότι θα μπορούσες να περνάς τη ζωή σου ενδίδοντας στις επιθυμίες σου - με την προϋπόθεση ότι έχεις την οικονομική άνεση για να το κάνεις - γιατί και οι δυο θα καταλήξετε στο ίδιο μέρος". ...


2. ... Η σχέση τους (σημ. του Γούντυ και της Μίας Φάροου), η οποία έχει διαρκέσει έντεκα χρόνια χωρίς να διαφαίνεται τέλος στον ορίζοντα, είναι η πιο μακρόχρονη που είχαν και οι δυο. Με συμβατικά κριτήρια, δύσκολα μπορεί να θεωρηθεί μια συμβατική σχέση. Αλλά πάλι, κανένας τους δεν είναι συμβατικός άνθρωπος. Δεν έχουν παντρευτεί κι ούτε ζουν μαζί - τα διαμερίσματά τους είναι απέναντι το ένα από το άλλο, με το Σέντραλ Παρκ ανάμεσά τους. (Το διαμέρισμά της, το οποίο εκτός από εννέα παιδιά και μια νταντά που έρχεται κατά τη διάρκεια της μέρας φιλοξενεί και ένα πλήθος ζώων ...) Λίγα παντρεμένα ζευγάρια μοιάζουν πιο παντρεμένα πάντως. Η Μία και ο Γούντυ βρίσκονται σε σχεδόν συνεχή επικοινωνία και αναδίνουν κάτι που μόνο "γλύκα" μπορεί να το αποκαλέσει κανείς. Στα ελάχιστα πάρτι που πηγαίνουν κάθονται συνήθως ντροπαλά σε κάποια γωνία, κρατημένοι χεράκι χεράκι. Και δεν είναι πολλοί οι πατεράδες που αφιερώνουν τόσο πολύ χρόνο στα παιδιά τους όσο αφιερώνει ο Γούντυ: Βρίσκεται δίπλα τους πριν αυτά σηκωθούν το πρωί, τα βλέπει κατά τη διάρκεια της μέρας και το βράδυ τα βάζει στο κρεβάτι. Καθώς και οι δυο έχουν παντρευτεί και χωρίσει από δυο φορές, η εμπειρία τούς έχει διδάξει ότι η νομιμοποίηση μιας σχέσης δεν την κάνει απαραίτητα να διαρκεί και στη Μία αρέσει ν' αναφέρει μαι κουβέντα που έχει ειπωθεί για τον πολύγαμο Άλαν Τζέι Λέρνερ: "Ο γάμος αποτελεί τον τρόπο του Άλαν να λέει αντίο". Και οι δυο τους πάντως δείχνουν να έχουν αυτό που θέλουν. ... Και ο Γούντυ ... έχει βρει σήμερα μια ισορροπία με μια πλήρως συγκροτημένη γυναίκα. ...

18 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Για μένα το θέμα δεν είναι αν έχεις οικονομική άνεση. Νομίζω ότι ο άλεν το είπε γιατί είναι ενοχικός. Το θέμα είναι ότι ο αισθησιασμός είναι αντιστρόφως ανάλογος των ωρών εργασίας, έχεις ή όχι οικονομική άνεση.
Το είχε πει κ η Λαϊδα, που την εμπιστευόμαστε περισσότερο γιατί ήταν η πιο γνωστή πόρνη της αρχαιότητας. 'Ο καλύτερος εραστής είναι ο αφρόντις(ελπίζω να γράφεται έτσι)' αυτός που δεν δουλεύει, που δεν έχει έννοιες, δηλαδή.
Προφανώς είχε δίκιο κ όλες οι κυρίες των Βορείων Προαστίων, που έχουν ζιγκολό, μπορούν να το επιβεβαιώσουν. Οι άντρες τους είναι στη δουλειά.
Το άλλο σκέλος του κειμένου, μπορεί να το σχολιάσω άλλη φορά.

3 parties a day είπε...

Καταπληκτική η σχέση του Γούντι Άλεν με τη Μία Φάρροου...
Τόσο καταπληκτική μάλιστα, που την παράτησε γιατί ερωτεύτηκε την υιοθετημένη κόρη τους, στην οποία ένας θεός ξέρει τι έκανε όταν ως τρυφερός πατέρας την έβαζε κάθε βράδι στο κρεβάτι...

Eleni63 είπε...

Παρακολουθώ συστηματικά το Γούντυ Αλλεν από μικρή και κάποτε μου άρεσε πολύ. Υπάρχουν ταινίες του που είναι σημαντικές. Ομως Antvol η γνώμη μου για το δημιουργό παραμένει σταθερά η αυτή τα τελευταία χρόνια: Ο Γούντυ Αλλεν είναι ένα πολιτιστικό άλοθι για την Αμερική που προβάλλεται συστηματικά όπως και ο Νοαμ Τσόμσκι. Μία εναλλακτική λύση που όμως είναι αποδεκτή στο σύτημα.
Ιδιοφυία λοιπόν δεν είναι, αλλά πλασάρεται ως τέτοια κατά τη γνώμη μου. Είναι όμως ένας καλός κινηματογραφικός δημιουργός για τον οποίο πάντως μπορείς να έχεις σημαντικές αντιρρήσεις.
Οσον αφορά την προσωπική του ζωή και πάλι ξέρουμε αυτά που μας λένε ή που λέει ο ίδιος στις ταινίες του καλλιεργώντας το σχετικό μύθο.
Πράγματι το μοντέλο της σχέσης με τη Μία Φάροου έχει πλασαριστεί καλά. Πολλοί διανοούμενοι το μιμήθηκαν όπως έκαναν άλλοτε για το μοντέλο σχέσης Σαρτρ και Σιμον ντε Μποβουάρ.
Οσον αφορά τα αποσπάσματα που αναφέρεις ναι θα συμφωνήσω. Θα συμφωνήσω ιδίως στο ότι έκαστος εξ ημών οφείλει να δημιουργήσει το μοντέλο ζωής που του ταιριάζει με κάθε θυσία. Η ζωή είναι δική μας και μόνον και αν υπάρχει γενική συνταγή δεν μας αφορά.
Μεγαλώνοντας το κάνω και εγώ. Αλλά βήμα βήμα και είναι πολύ δύσκολο. Οχι να το επιβάλλεις στους άλλους αλλά το να το βρεις εσύ και να το καταλάβεις.

Sarah είπε...

Νομιζω ο Αντβολ παρουσιασε μια εναλλακτικη μορφη σχεσης, ανεξαρτητα με το αν πετυχε ή οχι.
Προφανως τα living arrangements δεν ειναι αυτα που καθοριζουν την επιτυχια. Ειναι οι αξιες και οι αρχες που κουβαλα καποιος μεσα του.
Νομιζω δηλαδη.

Θα διαφωνησω με την Ελενη. Κανεις δεν μπορει να πλασσαρει οποιαδηποτε multicultural χωρα διοτι δεν υπαρχει ο τυπικος Αμερικανός. Εγω τουλαχιστον δεν τον γνωρισα.
Ουτε υπαρχει μια τυπικη πολιτικη διοτι υπαρχει ενας τεραστιος πλουραλισμος με άφθονα interest groups που αντιμαχονται συχνα. Ειναι μια υπερβολικα συνθετη χωρα για να τη περιγραψει κανεις. Πρεπει να την ζησεις. Μονο τοτε πιανεις καποιες κοινες συνισταμενες, κυριως στην νοοτροπία που διαφερουν απο αυτες της Ευρωπης. Μια απο αυτες αναφερει ενας ασθενης στο μπλογκ της Παραγραφου οπου εξηγει την διαφορετικη νοοτροπια Ευρωπαιων και Αμερικανως γιατρων π.χ.

Ο Γουντυ Αλλεν γυρισε πολλες αξιολογες ταινίες, και ειναι ενας ικανοτατος επαγγελματιας. Εμενα δεν με ενθουσιασε ποτε, αλλα η αποδοχη του ειναι τετοια, που προφανως μου εχουν διαφυγει αρκετα από τα καλά του στοιχεία.

neutrino είπε...

δεν ξερω αν τα κειμενα τα εχεις διαλεξει με ειρωνικο τονο, εγω παντως υπο αυτο το πρισμα τα διαβαζω, αν και στο Γουντι εχω μια ιδιοτυπη συμπαθεια.
[Πιο μικρη τον αντιπαθουσα και τον αποκαλουσα "πορνογερο με γυαλια" (οταν ειχε μολις παντρευτει την Soon Yi). μετα ομως ειδα τις ταινιες του και αναθεωρησα καπως.
καλλιτεχνικα τον θεωρω πανεξυπνο, ομως ως ατομο δεν θα μπρουσε ποτε να μου γινει ιδιαιτερα συμπαθης-γι'αυτο και πλεον τον αποκαλω "ο ταλαντουχος και ιδιοφυης πορνογερος με γυαλια" Lol.]

ανεξαρτητα παντως απο την προσωπικη μου γνωμη, αυτα που αναφερονται στο κειμενο, νομιζω οτι αναιρουνται απο μονα τους. τοσο ως προς το πρωτο σκελος, αφου και ο ιδιος ο Αλλεν εχει περασει μια ιδιαιτερα παραγωγικη επαγγελματικα ζωη (δεν νομιζω πως ολα οσα μας εχει παρουσιασει ηταν οι επιθυμιες του), ενω η σχεση του με τη Φαροου τελειωσε μαλλον αδοξα και οχι τοσο.. οικογενειακως ειδυλλιακα.

Αυτο που καταφερνει ο Αλλεν, να βγαζει ολες του τις νευρωσεις και ανασφαλειες και τις αναγει σε πρτυπο τροπου ζωης ειναι αναμφισβητητα ταλεντο. απο εκει και περα, θα συμφωνησω με την eleni63 οτι αυτος ο τροπος ζωης (οπως και ο καθε τυπος τροπου ζωης)ταιριαζει σε συγκεκριμενους τυπους ανθρωπων και δεν νομιζω πως μπορει να υιοθετηθει "αναιμακτα" απο εναν αλλο ανθρωπο (εδω και ο Γουντυ, απ'ο,τι φαινεται, πιο πολυ ωρα περναει στο ντιβανι παρα με την εκαστοτε συντροφο του..!).

δεν μπορω να συγκρατηθω και αντιγραφω μερικες απο τις πανεξυπνες ατακες του (αμφιβολου βεβαια εφαρμογης και..ηθικης!):

"I'm not afraid of dying...I just don't want to be there when it happens."

"Basically I am a low-culture person. I prefer watching baseball with a beer and some meatballs."

"Money is better than poverty, if only for financial reasons."

"Most of the time I don't have much fun. The rest of the time I don't have any fun at all."

"If my film makes one more person miserable, I'll feel I've done my job."

"To you, I'm an atheist; to God, I'm the Loyal Opposition."

"My one regret in life is that I am not someone else."

"My brain: It's my second favorite organ."
προεκυψαν παρα πολλες.. διαλεξα καποιες που μου φανηκαν πιο σχετικες με το αντικειμενο.
για περισσοτερες εδω, και scroll down

ladybug είπε...

Όσο κι αν ακούγονται έξυπνα ή δελεαστικά αυτά που λέει (ή κάνει) το γεγονός ότι ερωτεύτηκε την υιοθετημένη του κόρη τον καθιστά αναξιόπιστο. Για μένα τουλάχιστον.

Επίσης πιστεύω ότι ό,τι κι αν πιστεύεις, δεν είναι ανάγκη να το φωνάζεις. Μπορείς να ζεις μια "εξω από τα αποδεκτά" ζωή και κανείς να μην το ξέρει.

antvol είπε...

@ all of my friends here

Αγαπώ πολύ τον Γούντυ Άλεν. Για πολλούς λόγους. Ας πούμε πως μου αρέσει - και μου πάει - η ματιά που ρίχνει στα πράγματα, η λατρεία του για τη Νέα Υόρκη, η αγάπη του για την Ευρώπη, το χιούμορ του και, πάνω απ' όλα, η απομυθοποίηση που κάνει στο εγώ του.

Κι από τα έργα του, που, πιστεύω, τα έχω δει όλα και με τα οποία μεγάλωσα - κι όπως πάμε μπορεί και να πεθάνω - θεωρώ ότι τα καλύτερα είναι, κατά σειρά: Αποδομώντας τον Χάρυ, Μάτς πόιντ, Η Χάνα και οι αδελφές της, Μανχάτταν, Νευρικός εραστής, Άνυ Χωλ, Πορφυρό χρώμα του Καΐρου και Μπανάνες (είμαι σίγουρος ότι κάτι ξέχασα, όμως, ως συνήθως, μόλις γύρισα κι είμαι, όπως ξέρετε, λίγο πτώμα, οπότε με συγχωρείτε).

Ξεχωρίζω, στη δημιουργία του, τρεις εποχές: α. Την κωμική (την οποία, ευτυχώς, εγκατέλειψε σύντομα, αφού όμως πρόφτασε και γύρισε την κλασική, πλέον, ταινία Μπανάνες), β. Την, ας πούμε σοβαρή πριν από τον γάμο του με τη Σουν Γι και γ. Την εποχή μετά τον γάμο του.

Η τελευταία αυτή περίοδος είναι, αν εξαιρέσει κανείς το υπέροχο Ματς πόιντ, καταστροφική. Τι να γίνει όμως, ο δημιουργός δεν κρατά για πάντα, και, πάντως, άπαξ και ισορροπήσει προσωπικά, δεν έχει να πει και πολλά πράγματα, κι ο Γούντυ δεν θα μπορούσε ν' αποτελεί εξαίρεση (γι αυτό και, μόλις είδα το Ματς πόιντ, υπέθεσα ότι πλακώθηκε με τη γυναίκα του).

Από τη βιογραφία του αυτή διάλεξα τα αποσπάσματα που βλέπετε με την εξής συλλογιστική:

Το πρώτο, γιατί είναι ένα θέμα που με απασχολεί, προσωπικά, όλο και περισσότερο.

Αν αξίζει δηλαδή κάποιος να σκοτώνεται στη δουλειά, να έχει ιδανικά εργασίας, να επιδιώκει στόχους και, τελικά, να "ζει" στο περιθώριο του χρόνου που οι όλο κι αυξανόμενες υποχρεώσεις του αφήνουν ή αν είναι καλύτερα να μειώσει, όσο μπορεί, τις ώρες εργασίας, να το ρίξει και λίγο (ή και πολύ) έξω, κι όπου πάει.

Το δεύτερο, όχι βέβαια για να ασχοληθώ με τους έρωτες γονέων και παιδιών, αλλά γιατί αποδεικνύει, άλλη μια φορά, πώς η πραγματικότητα ξεπερνά και την πιο τολμηρή φαντασία, άλλο ένα θέμα που, προσωπικά, με απασχολεί εξαιρετικά.

Σκεφτείτε: Το βιβλίο γράφτηκε το 1991, κι ο βιογράφος επαινεί τη σχέση του Γούντυ με τη Μία. Σε άλλες σελίδες του ίδιου βιβλίου, που δεν παρέθεσα, αναφέρεται στην αγάπη του Γούντυ για τα παιδιά της Μία, και στην υπέροχη σχέση που έχουν όλοι μαζί ...

Και, βέβαια, όπως όλοι ξέρουμε, μετά από λίγο ξέσπασε η γνωστή ιστορία, ο Γούντυ παντρεύτηκε τη θετή του κόρη κι ο βιογράφος του μάλλον χτυπάει το κεφάλι του στον τοίχο για τα όσα έγραψε ...

Αυτά τα λίγα και θα επανέλθω.

antvol είπε...

@ zoi

-"Άφροντις, ο τόνος στην προπαραλήγουσα.

-Τι εννοείς, οι κυρίες των νοτίων προαστίων δεν έχουν ζιγκολό; Για ποιο λόγο; Το κλίμα φταίει ή κάτι άλλο;

-Εντάξει, καλά τα λέει η φίλη Λαΐς, αλλά ας μη το παρακάνουμε. Γιατί, όπως το πας, σε λίγο θα πρέπει να δεχθούμε ότι οι καλύτεροι εραστές θα ήταν οι δημόσιοι υπάλληλοι, αν δεν υπήρχαν οι αδιόριστοι ...
---

@ 3 parties a day

Αυτά να τα πεις στον ενθουσιασμένο βιογράφο του, γι αυτό άλλωστε έβαλα και το σχετικό κομμάτι ...
---

@ eleni63

Πιστεύω πως η μεγάλη πέραση που ο Γούντυ είχε, ιδίως στο παρελθόν, στην Ευρώπη οφείλεται και στο ότι είναι ο πρώτος, τουλάχιστον απ' όσο γνωρίζω, αμερικανός σκηνοθέτης, που ασχολήθηκε με το είδος αυτό του κινηματογράφου.

Και, βέβαια, στις εξαιρετικά επιτυχημένες ατάκες του.

Όσο για την προσωπική του ζωή, δική του είναι, ας κάνει ότι νομίζει (υποθέτω όμως ότι η Μία θα διαφωνούσε με τη φρασούλα μου αυτή).
---

@ πανάσχημη

Για την Αμερική συμφωνώ, είναι τέτοιο το μέγεθος (απ' όλες τις απόψεις) της χώρας, που είναι μάταιο να μιλάμε για "ομογενοποιημένη" κουλτούρα.

Και, βέβαια, είναι εκπληκτικό κι ανησυχητικό μαζί η "παραμορφωμένη" και προκατειλημμένη ματιά, με την οποία οι Ευρωπαίοι (ειδικά οι Γάλλοι, για τους Έλληνες ας μη μιλήσω) αντιμετωπίζουν τα όσα καλά ή κακά συμβαίνουν εκεί.
---

@ neutrino

Σ' ευχαριστώ για την επιλογή από τις ατάκες του Γούντυ που έκανες τον κόπο να γράψεις, αυτός ο άνθρωπος, ότι γνώμη κι αν έχει κανείς, πάντως έχει πει εξαιρετικά πράγματα ...

Όσο για την "κακία" με τον Γούντυ, το ντιβάνι και τις γυναίκες της ζωής του, ίσως να 'χεις δίκαιο, και δεν φταις εσύ, ο Γούντυ φταίει που δεν κρατά τίποτε για τον εαυτό του ...
---

@ ladybag

Ας μείνουμε λοιπόν στην καλλιτεχνική του αξία, κι ας αφήσουμε την προσωπική του ζωή (όπως, νομίζω, πρέπει να κάνουμε με κάθε δημιουργό).

ΑΝΤΩΝΗΣ ΛΙΟΛΙΟΣ είπε...

Ο Γούντυ Άλλεν ήταν και θα είναι ο αγαπημένος μου νευρωσικός...

Είχα την ευκαιρία να τον δω στο Michael's pub (αισχρή χρέωση και άθλιο φαγητό) και με εκπλήσσει πως καταφέρνει να μένει αιωνίως ο ίδιος

gitsaki είπε...

Το Μatch Point του,μου άρεσε πολύ.Πέραν αυτού,δε με νοιάζει η προσωπική του ζωή και μάλλον δεν θα την είχα ως πρότυπο.

Ανώνυμος είπε...

Εννοείται ότι παρόμοιες κυρίες-με ζιγκολό- μπορεί να μένουν κ στην Τρίπολη.

Όσο για τους δημόσιους υπάλληλους τι καλοί εραστές να είναι? Λέμε άφροντις, δηλαδή αμέριμνος, στα αρχ….του, μποέμ. Ο Δ.Υ. είναι το εντελώς αντίθετο, αφού το μόνο που σκέφτεται είναι το βόλεμα.

neutrino είπε...

ζωη,
ο Βαρθολομαιος ειχε αλλη αποψη...:Ppppppppp (και το φαγε το κεφαλακι του απο τη μεγαλη του λιμπιντο)

dodo είπε...

"Γιατί να μη διαλέγουμε μια αισθησιακή ζωή αντί για μια ζωή εξαντλητικής εργασίας;"

Συνήθως, διαλέγουμε κάτι ανάμεσα.
Και παράλληλα αναρωτιόμαστε γιατί...

Ανώνυμος είπε...

@neutrino
Ο Βαρθολομαίος, μας έδειξε ότι οι δημόσιες υπηρεσίες δεν στερούνται ρομαντισμού κ έρωτα, όπως νομίσαμε τόσα χρόνια. Από αύριο θα συχνάζω στο ΙΚΑ Χολαργού

antvol είπε...

@ antonios liolios

Κι εγώ τον αγαπώ πολύ, μ' όλες τις αδυναμίες του. Γιατί, με τον καιρό, ο καλλιτέχνης, ως προσωπικότητα, ξεθωριάζει κι εκείνο που μένει είναι το έργο του.

Πώς μένει νέος; Δεν ξέρω, ίσως με το να βρίσκει εξαιρετικό ενδιαφέρον σε όσα κάνει.
---

@ gitsaki

Δες και το αποδομώντας τον Χάρυ. Το βρίσκω εξίσου εξαιρετικό.
---

@ zoi20

Τι εννοείς "στα αρχ...του"; Μήπως στα αρχαία του; Του άφροντι της Λαΐδας δηλαδή;
Και γιατί τόσο μένος κατά των Δ.Υ.; Δεν φοβάσαι μήπως ό,τι κατηγορείς σήμερα το λουστείς αύριο; (μπρρρ).

ΙΚΑ Χολαργού; Όχι, αυτή η υπηρεσία πάει, κάηκε πια, μπορώ όμως να σου υποδείξω άλλες.
---

@ neutrino

Για τον άτυχο Βαρθολομαίο δεν θα 'θελα να κάνω σχόλιο, τα χυδαία και ανθρωποφαγικά μέσα έχουν ήδη επιληφθεί.

Πάντως, χρόνια τώρα σκέφτομαι σε τι τραγικό αδιέξοδο έχει οδηγήσει τα πράγματα η έννοια της ιδιοκτησίας πάνω σε ανθρώπους.

Να θεωρούμε δηλαδή πως η γυναίκα μας, τα παιδιά μας κλπ μας ανήκουν.

Με αποτέλεσμα, αν κάποιος επιχειρήσει να έχει μια σχέση με τα πρόσωπα αυτά, που εμείς δεν εγκρίινουμε, να τον αντιμετωπίζουμε όπως οι κτηνοτρόφοι, τις προάλλες, τους ατυχείς κυνηγούς που έκαναν το ασυγχώρητο λάθος να πατήσουν το ιερό χώμα των χωραφιών τους.

Το θέμα όμως είναι πολύ σοβαρό κι ίσως μια μέρα να το συζητήσουμε εκτενώς.
---

@ dodos

Πολύ αισιόδοξη άποψη, οι περισσότεροι άνθρωποι που εγώ γνωρίζω (δεν ασχολούνται όμως με την τέχνη) δεν διαλέγουν κάτι ανάμεσα, αντίθετα ζουν έτσι, που έχουν αποβάλλει (αν ποτέ είχαν) κάθε αισθησιασμό απ' τη ζωή τους.
---

dodo είπε...

"Ας πούμε πως μου αρέσει - και μου πάει - η ματιά που ρίχνει στα πράγματα, η λατρεία του για τη Νέα Υόρκη, η αγάπη του για την Ευρώπη, το χιούμορ του και, πάνω απ' όλα, η απομυθοποίηση που κάνει στο εγώ του".

Μ' αρέσει γιά όλα αυτά. Και γιά τον τρόπο που ο φακός του πλησιάζει τα πρόσωπα όταν κινηματογραφεί διαλόγους στα οικεία εσωτερικά με τον ήπιο φωτισμό.
Και γιά τις μουσικές του επιλογές...

antvol είπε...

@ dodos

Ναι, οι μουσικές του επιλογές, φανταστικές, το ξέχασα και σ' ευχαριστώ που το θύμισες.

Ανώνυμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.