Τετάρτη 10 Ιανουαρίου 2007

Ο νόμος του Dilbert (Scott Adams)

---

Ομαδική εργασία

... Η ομαδική εργασία είναι το αντίθετο της αποτελεσματικής διαχείρισης χρόνου. Δεν μπορείς να διαχειριστείς αποτελεσματικά το χρόνο σου αν δεν καταφέρεις να απαλλαγείς από τους συναδέλφους σου. Αυτοί θα προσπαθήσουν να σε πείσουν να εγκαταλείψεις τις δικές σου προτεραιότητες και να ασχοληθείς με τις δικές τους. Είναι, κατά κανόνα, εγωιστές και σατανικοί.

Όταν είσαι ομαδικός παίκτης δεν διαφέρεις πολύ από ένα τσουβάλι κανναβούρι μέσα σ' ένα πτηνοτροφείο. Κάθε συνάδελφος θα έρχεται να πάρει μια μπουκιά από τη δική σου θρεπτική τροφή, αφήνοντας ένα "δωράκι" με περιορισμένη αξία μεταπώλησης. Όπου υπάρχει ομαδική εργασία, υπάρχουν άνθρωποι με πολλές πληγές από ράμφη στο κεφάλι τους. ...

18 σχόλια:

dodo είπε...

Όποιος δεν θέλει να είναι κότα;

"Καλοτάξιδος" ο νέος τόπος!

Ανώνυμος είπε...

Antvol me geia to neo blog!
Mou fainetai tha eisai pio dhktikos edw! :)
Tis kalimeres mas apo ta xena pou zoun mia kathimerinh apotyxia me thn omadikh douleia!
Oson afora to arthro 16, thelw na klapsw otan vlepw ayta ta andreikela antrwpoeidh na diamartyrontai...

Sarah είπε...

Το Dilbert principle διδασκεται σε μαθηματα μανατζμεντ ως εξης:
"Idiots in management."

Αντιγραφω από τον Ανταμς που λέει:

This seemed like a subtle change from the old concept where capable workers were promoted until they reached their level of incompetence -- the Peter Principle. Now, apparently, the incompetent workers are promoted directly to management without ever passing through the temporary competence stage.

Τα συγχαρητήριά μου Αντβολ. Εγραψες το καλύτερο κειμενο για μενα τουλαχιστον.

antvol είπε...

@ dodos

Σ' ευχαριστώ Δοδούλη, έκανες ποδαρικό!

Όποιος δεν θέλει να 'ναι κότα ξέρει τον δρόμο.
-----

@ identitycafe

Ευχαριστώ. Δηκτικός εγώ; Χμ, ας το δεχτώ, τι να κάνω άλλωστε, αν είναι να σου βγει το όνομα ...

Όσο για το άρθρο 16, τι να πω, θα μπορούσα να γράψω ολόκληρο βιβλίο, αναρωτιέμαι όμως προς τι.

Μιας που στη χώρα αυτή σε καθίζουν με το ζόρι στο τραπέζι να παίξεις χαρτια με σημαδεμένη τράπουλα. Και, για σιγουριά, ένα περίστροφο πάνω στο τραπέζι. Με την κάννη προς το μέρος σου.
------

@ Πανάσχημη

Ευχαριστώ για τις ευχές και τη συνεισφορά στο σπουδαίο έργο του Adams.

Υποθέτω πως αναφέρεσαι στα όσα έγραψα για το άρθρο 16.

Ανώνυμος είπε...

Ωραίο κείμενο.
Με γεια το νέο blog!

antvol είπε...

@ gitsaki

Σ' ευχαριστώ Γεωργία. Αλήθεια, πού βρήκες υπολογιστή; Χαίρομαι πάντως που είσαι πάλι μπροστά από πληκτρολόγιο.

Ανώνυμος είπε...

@antvol

Τον παραδίδω αύριο...

Ανώνυμος είπε...

Καλή αρχή!
δεν το είχα σκεφτεί ποτέ αυτό με την ομαδική εργασία. Έχεις απόλυτο δίκιο. Μια φορά θα σου γράψω που κόντεψα να πιαστώ στα χέρια με ένα συνάδελφο...στην κομισιόν.
Η δε παρομοίωση με τα ράμφη, φοβερή.

proinos είπε...

Καλή τύχη στο νέο blog.

Οι αναφορές στο τελευταίο σχόλιο, εξηγούν εν μέρει και τα προβλήματα της εκπαίδευσης (δημόσιας, "δημόσιας" και όποιας άλλης ανατέλλει...)

Eleni63 είπε...

Mε γειά και από εδώ. Σε καταλαβαίνω με τις δοκιμές σου. Το ζω. Φυσικά και για τις σκέψεις σου. Ομως για την ομαδική εργασία θα διαφωνήσω. Πιστεύω ότι μπορεί να γίνει και αλλιώς. Είναι δύσκολο. Αλλά όταν το πετύχεις είναι και δημιουργικό και σπουδαίο. Μήπως όμως δεν κατάλαβα καλά κάτι?

ladybug είπε...

Καλορίζικο!
Θα μου επιτρέψεις να παραμείνω φανατική φαν του άλλου ε? :))

antvol είπε...

@ zoi

Κόντεψες μόνο; Πάλι καλά. Όπως σε ξέρω, φοβάμαι ότι στο μέλλον δεν θα το αποφύγεις. Γι αυτό πρόσεξε.
------

@ proinos

Ευχαριστώ, όλοι χρειαζόμαστε και λίγη τύχη.
-----

@ eleni63


Ευχαριστώ, σωστά το λες δοκιμή (αν αναφέρεσαι στο blog), πιλοτικό είναι το πρόγραμμα, να δούμε.

Όλα τα καταλαβαίνεις και πολύ καλά, αυτό είναι σίγουρο. Τώρα, σχετικά με τα αποσπάσματα από διάφορα διαβάσματά μου που φιλοδοξώ να παραθέτω (λες όμως να 'ναι κακή ιδέα; δεν είμαι σίγουρος, προβληματίζομαι), φυσικό είναι να με εκφράζουν, γι αυτό άλλωστε κάνω τον κόπο να τα αναπαράγω.

Έτσι και με το συγκεκριμένο συμφωνώ, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι η ομαδική εργασία ποτέ δεν μπορεί να είναι δημιουργική. Στατιστικά όμως, κι από την προσωπική μου εμπειρία, ο Adams έχει δίκαιο.

Και, μη ξεχνάς ότι στο σχετικό βιβλίο η χρήση της υπερβολής είναι ηθελημένη. Για να καταδείξει τον πυρήνα του προβλήματος. Που εδώ υπάρχει, και σ' αυτό δεν νομίζω να διαφωνείς.
-----

@ ladybug

Ευχαριστώ, μεταξύ μας κι εγώ του άλλου blog είμαι fan, αυτό όμως κράτα το μυστικό σε παρακαλώ.

*...Nantia...* είπε...

Χμμ..νομίζω ότι συμφωνώ απολύτως αλλά και συ που πήγες και έμπλεξες??δεν ήξερες απο πριν ότι ομαδικές εργασίες=καταστροφή/'Γ Παγκόσμιος πόλεμος με τους συνάδελφους

antvol είπε...

@ nantia

Welcome

Eleni63 είπε...

Nα σου πώ! Δεν έχει άλλο πόστ?
Η κακομαθημένη σου φίλη

antvol είπε...

@ eleni

Αμάν βρε παιδί μου, πού να μου κατέβουν ιδέες, τι με πέρασες, κατά λάθος γράφω εδώ, περαστικός ήμουν και μπήκα, το έχουμε πει, έχουμε και δουλειά να κάνουμε (και προσπαθώ να σκεφτώ και το ζευγάρι 6 αλλά δεν τραβάει).

Τέλος πάντων, κάτι θα γίνει, patience που λέει κι ο λαός.

zinon είπε...

Εγώ πάλι νομίζω ότι η ομαδική εργασία μπορεί να κάνει θαύματα. Άλλο που στην πλειονότητα των περιπτώσεων οδηγεί σε βιαία ... ραμφίσματα!!!

antvol είπε...

@ zinon

Καλωσήρθες. Εδώ πάντως ραμφίσματα δεν έχει.