Πέμπτη 18 Ιανουαρίου 2007

Minima Moralia (Theodor Adorno)

---

... Οι άνθρωποι ξεμαθαίνουν να κάνουν δώρα. ... Η ευτυχία της πραγματικής προσφοράς δώρων βρισκόταν στην ικανότητα του δωρητή να φαντάζεται την ευτυχία του αποδέκτη. Σημαίνει ότι διαλέγει, διαθέτει χρόνο, βγαίνει από τον δρόμο του, σκέπτεται τον άλλο ως υποκείμενο: το αντίθετο της λήθης. Ακριβώς προς τούτο δεν είναι σχεδόν κανένας πια ικανός. Στην καλύτερη περίπτωση χαρίζουν ό,τι θα επιθυμούσαν για τον εαυτό τους, μόνο κατά μερικές βαθμίδες χειρότερα. Ο ξεπεσμός της προσφοράς δώρων καθρεφτίζεται στην οδυνηρή εφεύρεση των ειδών δώρων, τα οποία στηρίζονται ήδη στο γεγονός ότι δεν ξέρει κανείς τι να χαρίσει, διότι δεν το θέλει πραγματικά. Αυτά τα εμπορεύματα είναι άσχετα όπως οι αγοραστές τους. Ήταν από την πρώτη κιόλας μέρα αζήτητα. Παρόμοια και η επιφύλαξη του δικαιώματος αλλαγής τους, που υποδηλώνει στον αποδέκτη: πάρε αυτό το πράγμα, κάνε ό,τι θέλεις μ' αυτό. Αν δεν σου ταιριάζει, το ίδιο μου κάνει, βρες αντ' αυτού κάτι άλλο. Αυτή μάλιστα η καθαρή αντικαταστατότητα αποδεικνύεται ανθρωπινότερη σε σύγκριση με την αμηχανία απέναντι στα συνηθισμένα δώρα, διότι τουλάχιστον επιτρέπει στον αποδέκτη να χαρίσει κάτι στον εαυτό του, και εδώ βέβαια βρίσκεται και η απόλυτη αντίφαση προς την προσφορά δώρων. ...

30 σχόλια:

Sarah είπε...

Αν ήξερε Αντβολ τι πετάω την επομένη των Χριστουγέννων.

Ξέρεις τι είναι ένα ωραίο δώρο; Να πάρεις τον φιλο/φίλη σου να του κάνεις το τραπέζι σε εστιατοριο με θέα. Με καλο κρασί και ακομα καλύτερη κουβέντα.

Το καλύτερο δώρο που μπορώ να προσφέρω εγώ είναι να σας μαγειρέψω. Όταν έχω επισκέπτες, περνώ και 8 ωρες στην κουζίνα μου. Και μου αρέσει ως και το κάθε λεπτο.

antvol είπε...

@ zoi20

Αν πάντως σκοπεύεις να καταθέσεις λεφτά για να συμβάλεις στην αγνή συζυγική ευτυχία, μην το κάνεις πριν γίνει ο γάμος.

Γιατί, αν τυχόν κάτι γίνει και ματαιωθεί, άντε μετά να τα πάρεις πίσω (νομική συμβουλή δωρεάν).
----

@ Πανάσχημη

Για τον ίδιο λόγο διάλεξα κι εγώ το κομμάτι αυτό του φίλου Αντόρνο.

Γιατί μόνο μετά τις πρώτες μέρες του Γενάρη αρχίζουμε να σκεφτόμαστε τι δώρα κάναμε και πήραμε στον εφιάλτη που προηγήθηκε.

8 ώρες στην κουζίνα; Απίστευτο. ΄

Πες μου ειλικρινά, ούτως ή άλλως ελάχιστοι μας διαβάζουν, μήπως δεν γουστάρεις να βλέπεις τις φάτσες των καλεσμένων σου; Και κλείνεσαι στην κουζίνα, μ' ένα καλό κρασί και ωραία μουσική;

(Αν δεν το διαψεύσεις σε πέντε λεπτά θεωρείσαι ότι το έχεις αποδεχθεί).

antvol είπε...

@ zoi

Σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια, είναι η εξαιρετική μου σεμνότητα που με εμποδίζει από το να σου πω πόσο δίκαιο έχεις ...

Όσο για τις άπιστες γυναίκες, απλά δεν πολυπιστεύω στον όρο πίστη. Επομένως ούτε και στην απιστία. Ίσως κάποτε το αναλύσουμε.

Ναι, σωστά τα λες για τον Μπαλζάκ, λάβε μόνον υπόψη σου τη λογοκρισία της εποχής. Και το ότι τα έργα του δημοσιεύονταν πρώτα στις εφημερίδες (σε συνέχειες) και μετά σε βιβλία.

Ειλικρινά πάντως, τον τύπο τον λατρεύω. Κρίμα που πέθανε στα 50 του - κι ο Πινοσέτ στα 91, πραγματικά πολύ δίκαιη η ζωή (όχι εσύ, μη παρεξηγηθούμε τώρα).

Sarah είπε...

Οχι Αντβολ
Απλά ειμαι μερακλου....

neutrino είπε...

Φοβου τους δαναους και δωρα (..απο "ειδη δωρων") φεροντες..;)

Παντα, για καποιον ανεξηγητο λογο, συνειδητοποιουσα πως ειμαι πραγματικα κοντα σε εναν ανθρωπο οταν μπορουσα να βρω γι αυτον δωρα που πραγματικα να ενιωθα οτι τον εξεφραζαν και τον ευχαριστουσαν. νομιζω οταν σε αυτο το ποστ μου εξηγησατε και το γιατι! *(ευτυχως, γιατι ως τωρα ειχα την πεποιθηση πως ημουν απλα ενα εγωιστικο γουρουνι που διαλεγα τους φιλους με κριτηριο το οτι δεν με παιδευαν στο ψαξιμο του δωρου! χε!)

philos είπε...

Καλημέρα Antvol.
Ανεξάντλητο το θέμα του post σου. Και εμένα μου αρέσει όταν έχω γιορτές όχι 8 μόνο αλλά 18 ώρες να ψάξω για να βρω δώρα.
Τα δώρα θέλουν παιδεία. Να εκπαιδεύσεις και να εκπαιδευτείς. Και να είσαι απλός.
Ας πούμε ότι έχεις ένα φίλο νομικό. Και θες να του πάρεις δώρο.
Διαθέτεις πολλά λεφτα? Του παίρνεις μια καλή γραβάτα, μανικετόκουμπα, είδη γραφείου ή καπνιστού από τον Ψαρρό ή ένα γεύμα στο GB Corner.
Αλλά και με λίγα λεφτά με ένα βιβλίο, με ένα μπουκάλι κρασί, με ένα καλό πούρο κάνεις την δουλειά σου.
Εκεί που ψάχνεις είναι να βρεις κάτι που δεν θα χρειαστεί να το αλλάξει. Αυτο όμως προϋποθέτει ότι ήδη τον έχεις ανακαλύψει, ότι τον έχεις πραγματικά γνωρίσει, ότι τον νοιάζεσαι...
Αυτή είναι και η αξία του δώρου. Να του μεταδώσεις τα παραπάνω μηνύματα.

Τέλος αν είσαι πιο υλιστής και ρεαλιστής, βάζεις μια λίστα από τα δώρα που θα ήθελες να σου κάνουν στο blog σου και καθοδηγείς τουλάχιστον αυτούς που ετοιμάζονται να σε "ξεπετάξουν" στα γρήγορα, για να μην τρέχεις μετά να τα αλλάζεις!

3 parties a day είπε...

Minima Moralia: Θαυμάσια κείμενα, με ελεεινή εισαγωγή (συνηθισμένο φαινόμενο στα βιβλία του Αντόρνο, όλο κάτι τέτοιες εισαγωγές του κάνουν του φουκαρά)

Eleni63 είπε...

Καλημέρα Αntvol. Από τον καιρό του Δουρείου Ιππου τα δώρα αποτελούν εγχείρημα πολλαπλού συμβολισμού. Συμφωνώ ότι τα περισσότερα πλέον είναι σκουπίδια. Οτι ο συμβολισμός της ανταλλαγής σκουπιδιών είναι τραγικός. Αλλά όλο το θέμα ανάγεται την έλλειψη κουλτούρας που κυριαρχεί στην Ελλάδα. Η Ινδή μητέρα ενός φίλου μου όταν με γνώρισε και με αγάπησε μου χάρισε ένα μικρό προσωπικό της κόσμημα. Το χάρισμα το έζησα στη ζωή μου με σύμβολα και με πράγματα αξίας. Αλλά και αναγκάστηκα να αγοράσω σκουπίδια για να μην "παρεξηγηθώ".

gitsaki είπε...

Εκτός από το ότι τα δώρα θέλουν παιδεία,όπως υποστηρίζει ο φίλος philos,και προσυπογράφω,θα προσθέσω ότι θέλουν και ψυχή.
Καλημέρα.

antvol είπε...

@ philos

Τον έπιασα τον υπαινιγμό σου και σ' ευχαριστώ. Σε τρώει η έννοια τι δώρο να μου πάρεις, πλησιάζει και του Αγίου Άντβολ ...

Λοιπόν, για να μη παιδεύεσαι, κι επειδή είμαι ευαίσθητο άτομο, μπορείς, αν θέλεις, να διαλέξεις μια πιστωτική κάρτα, κατά προτίμηση του τύπου golden κλπ. Συνδεδεμένη με λογαριασμό δικό σου. Χωρίς όριο, εννοείται.

Σ' ευχαριστώ από τώρα, πιστεύω πως αν ο Αντόρνο το μάθαινε θα 'ταν ευτυχισμένος ...
-----

@ 3 parties a day

Και άθλια μετάφραση δυστυχώς, φαίνεται άλλωστε και από το κομμάτι που παραθέτω.
-----

@ eleni63

Έχεις δίκαιο, κι εγώ άλλωστε, όσο κι αν προσπαθώ να το αποφύγω, μερικές φορές έχω μπει στο ίδιο λούκι. Ιδίως όταν πρέπει να αγοράσω πολλά δώρα μαζί για διάφορους απίθανους (πχ Χριστούγεννα κλπ).

Εκείνο πάντως που με ενοχλεί πολύ είναι με τα πρόσωπα που με ξέρουν άπειρα χρόνια. Κι εξακολουθούν να μου προσφέρουν ακριβώς ό,τι δεν θα 'θελα να 'χα ούτε σε ερημονήσι. Κι από πάνω, πρέπει να πεις κι ευχαριστώ.
-----

@ Γεωργία

Παιδεία και ψυχή και, δυστυχώς, χρόνο για ψάξιμο. Που δεν έχουμε.

Άσε που μερικά θέλουν και λεφτά ...

Ανώνυμος είπε...

Ας μην αναφερθώ στα τετριμένα της απόλυτα άψυχης, καταναλωτικής,ΜΜΕόπληκτης κοινωνίας μας. Όχι.
Ίσως για να ανακαλύψουμε την πραγματική έννοια του δώρου, πρέπει να ανατρέξουμε στην ετυμολογία, την ιστορία της λέξης αυτής, στις ρίζες της.
Ίσως να αρκεί και η υποκειμενική ερμηνεία του καθενός.
Έχω μια εικόνα στο μυαλό. Ίσως να είναι και λίγο άσχετη.
Ξημερώματα Κυριακής. Τα πλήθη και οι "φυλές" της Αθήνας έχουν βγεί να "διασκεδάσουν" και έχουν επενδύσει φυσικά-που αλλού? στην εμφάνιση....
Εverest. Ροδί στο ουρανό. Εκείνη ψηλή, μελαχροινή, όμορφη. Το κοντό μαύρο φόρεμα έχει λίγο γκρίζο στο στρίφωμα. Η μάσκαρα λερώνει το μάγουλο και το μαύρο μολύβι υπογραμμίζει τις ρυτίδες πια, αυτές που προσπάθησε επιμελώς, και τα κατάφερε, να κρύψει στην αρχή της βραδιάς. Το κόκκινο κραγιόν, ένας υπαινιγμός. Οι γόβες λίγο στραβά πατημένες. Το ασπράδι του ματιού θολό με κόκκινες πινελιές, στηριγμένη άτσαλα, σε ένα μπράτσο.
Όχι δεν λάμπει!
Κατ' εμένα θα έπρεπε.
Άψυχη η βραδυά της, μάταιη, χαμένη, παρακμιακή.
Κανείς και τίποτα την ψυχή δεν της "χάϊδεψε".
Όχι , τέτοια δώρα, δεν τα θέλω.

Gnik nus είπε...

Ευχαριστώ που τιμήσατε το κείμενό μου κ. Antvol!
Παρόλο που διαφωνούμε σε κάποια σημεία, θεωρώ ότι το κοινό σημείο είναι μια ξεκάθαρη ματιά στο θέμα της παιδείας..που το χουμε πια..του κλώτσου και του μπάτσου! Και ξέρετε.., αυτό επιφυλάσσει αξιοπερίεργα αποτελέσματα..μια δημιουργική συζήτηση!
Ευχαριστώ που με καλωσορίσατε.

Α! και πολύ εύστοχο κι αποκαλυπτικό το τελευταίο σας post! Προσωπικά θα λεγα συγκλονιστικό!..αλλά θα με περάσετε για Δαναό..

antvol είπε...

@ livana

Πολύ γλαφυρή η περιγραφή για το κορίτσι (; δεν λες ηλικία) που δεν σου φάνηκε και τόσο χαρούμενο. Δεν μπορούμε να προσθέσουμε τίποτε εδώ, εσύ την είδες κι εισέπραξες τα συναισθήματα που εξέπεμπε.
---

@ gnik nus

Ποιο τελευταίο μου post; Εννοείς αυτό εδώ; Μα, δεν είναι δικό μου κείμενο, του φίλου Αντόρνο είναι (κάποτε τον διάβαζα με μανία), το προσυπογράφω πάντως.

Μη φοβάσαι, εδώ κι οι Δαναοί είναι ευπρόσδεκτοι, είτε φέρνουν δώρα είτε όχι.

Για το θέμα της παιδείας σου απάντησα (λίγο καθυστερημένα, αλλά ας το παραβλέψουμε αυτό) στο δικό σου blog.

Gnik nus είπε...

Ναι, τώρα το είδα, έχω συνηθίσει να βλέπω μηδενικά στα comments κι ούτε που το πρόσεξα..

Η επιλογή του κειμένου έχει σημασία εν προκειμένω..γι' αυτό σας το πιστώνω.
Σας απαντώ σύντομα στο blog μου.

Όταν με το καλό ξαναπιάσετε το θέμα, θα σας ξανάρθω..

Gnik nus είπε...

Θα ρθω και νωρίτερα.. δεν υπονοούσα τπτ!

Filomila είπε...

Όσες φορές μου κάνουν δώρο για το οποίο έχουν δαπανήσει χρόνο πάντα το καταλαβαίνω κι αλλιώς το εκτιμώ.


Θα διαφωνήσω μόνο με την άποψη για την αλλαγή του δώρου.

Αν έχω αφιερώσει τόσο χρόνο σε σκέψη, περπάτημα, ψάξιμο, επιλογή και προφανώς χρήματα, κι ωστόσο η επιλογή μου δεν ήταν η καλύτερη, θα χαρώ να το αλλάξει ο άλλος. Μου φαίνεται ότι δείχνει να εκτιμά τον κόπο μου και δεν το αφήνει να πάει χαράμι.
Άλλωστε, αυτό που με ενδιαφέρει, πρωτίστως, όταν κάνω δώρο είναι να δώσω χαρά στον άλλο. Αν αλλάζοντάς το και παίρνοντας κάτι άλλο χαρεί...χαρά μου!



PS: Διάβασα μόλις στο blog της Άννας (που κάνει 3 πάρτυ τη μέρα!) μία φράση με την οποία ταυτίστηκα απόλυτα:
δεν έχεις βαρεθεί να σου λένε ΠΟΣΟ ΔΙΚΙΟ ΕΧΕΙΣ??
Κι αναφέρομαι στο προηγούμενο ποστ στο οποίο δεν πρόλαβα να σχολιάσω, αλλά και τι να έλεγα? Ότι μπροστά στον υπολογιστή σηκώθηκα να σε χειροκροτήσω???....

antvol είπε...

@ filomila

Αν η αλλαγή του δώρου οφείλεται στο ότι ο δωρητής δεν πέτυχε το σωστό νούμερο στο πουκάμισο, ή στο ότι είχα ήδη το βιβλίο ή τον δίσκο, συμφωνώ απόλυτα.

Αν όμως οφείλεται στο ότι μου έφερε τηγάνι για λουκάνικα ενώ (έπρεπε να) ξέρει ότι είμαι χορτοφάγος, ε, τότε, αυτό σημαίνει ότι δεν ασχολήθηκε με μένα, απλα είπε "να πάρουμε κάτι, κι αν θέλει ας το αλλάξει".

YΓ Παράκληση οι έπαινοι με μαίηλ. Εδώ, πάνω απ' όλα, πρόκειται για σεμνό μπλογκ, ας κρατάμε τα προσχήματα ...
----

@ zoi20

Ναι, θα 'πρεπε να την πληρώνουν κάπου τα διάφορα καθάρματα.

Δεν συμβαίνει όμως, δυστυχώς. Αντί πολλών σε παραπέμπω στο υπέροχο Matchpoint του φίλου Γούντυ.

Aphrodite είπε...

ΕΓΩ ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΕ ΣΥΓΧΑΙΡΩ ΔΗΜΟΣΙΑ!

Aphrodite είπε...

ΞΑΝΑ

Aphrodite είπε...

ΚΑΙ ΞΑΝΑ

Aphrodite είπε...

ΚΑΙ ΞΑΝΑ!

Συνεννοηθήκαμε?

Aphrodite είπε...

Λοιπόν, ωραία τα δώρα αν έχουν σκέψη, πολύ ωραία. Αλλιώς δεν πειραζει, καλύτερα φιλανθρωπίες και χαρίσματα.

Αλλά για μένα το καλύτερο δώρο είναι να σε παρει κάποιος και να σου προσφέρει το χρόνο του, από φαί μέχρι βόλτα μέχρι αγκαλιές μέχρι... ό,τι δεν μπορεί να αγοραστεί στα μαγαζιά...
:)))

Aphrodite είπε...

(και μην κάνεις κάνα αστείο και σβήσεις τα συγχαρίκια, θα σου κάνω κατάληψη στο μπλογκ!)
ΛΟΛ!

antvol είπε...

@ aphrodite

Α, δεν πάμε καλά, είπαμε τα συγχαρητήρια (και τα υβριστήρια, αν και μακριά από μας) ιδιαιτέρως. Δημόσια επιτρέπω μόνο μέχρι ένα επιδοκιμαστικό κούνημα του κεφαλιού (άντε και κάνα φιλάκι, διακριτικά όμως).

Για το τέλειο δώρο, συμφωνώ με όσα λες και επαυξάνω. (να σου πω πότε γιορτάζω;)

Αρκεί να 'ναι κάποιος που θέλεις και συ. Τότε, πραγματικά, η εμπειρία είναι αξέχαστη (αν και όταν δεν τον θέλεις, και υποχρεωθείς να το κάνεις, πάλι αξέχαστη είναι).

Αλλιώς καλύτερη η γραβάτα. Κι ας είναι και χάλια.

dodo είπε...

Τα υποχρεωτικά δώρα τών γιορτών, η άσκοπη σπατάλη χρήματος και χρόνου, το potlatch και η αναπόφευκτη μελαγχολία που ακολουθεί...

antvol είπε...

@ dodos

Λες να προτείνουμε κάτι για τις επόμενες γιορτές; (πρώτα όμως να προφτάσουμε ν' αγοράσουμε δώρα).

TraumMeister είπε...

antvol,

λέτε, με την κομψή φωνή του Adorno, ότι χάθηκε πια η μαγεία του να δίνεις δώρα.

Αλλά μήπως έχει χαθεί και η ικανότητα του να παίρνεις δώρα; Ξέρω πολλούς που είναι ανίκανοι να λάβουν δώρα. Το θεωρούν ενόχληση. Εισβολή.

Θέλω να πω, το να αποδεχτεί κανείς ένα δώρο δεν είναι απλή υπόθεση: πρέπει να διαχειριστεί το να είναι (ή το να μην είναι) υπόχρεος. Αν είναι αποφασισμένος να ζει σε μιαν απόλυτη ισορροπία του δούναι και του λαβείν θα υποφέρει.

Τα δώρα είναι ένα δικό μας κομμάτι στα χέρια του άλλου. Δεν είναι ποτέ κάτι κατά-δικό του. Δεν μπορεί να το χρησιμοποιήσει για να συμβολίσει τον εαυτό του - έξω από μας που του το χαρίσαμε. Γι αυτό λέει ο λαός "το δώρο δε δωρίζεται". Και μπορεί στα χέρια του άλλου, αυτό το κομμάτι μας, να είναι φυλαχτό ή αναμένο κάρβουνο.

Για να αποφευχθούν όλα αυτά, δλδ. να μην ταλαιπωρηθεί ο παραλήπτης να νιώσει το δώρο που του κάνουμε, εμφανίστηκαν τα λεγόμενα "συμβολικά" δώρα που είναι ακριβώς το ανάποδο από αυτό που λέει η λέξη: δεν "συμβολίζουν" τίποτα!

Δικαίως συνοδεύονται από κάρτα αλλαγής. Και επίσης γι αυτό υπάρχουν όρια χρηματικής αξίας στα δώρα που μπορείς να κάνεις σε υψηλά ιστάμενους κρατικούς παράγοντες, πριν χαρακτηριστούν δωροδοκία.

Μόνο στα τυπικά δώρα, που αποφεύγω, πονοκεφαλιάζω με το τί θα άρεσε στον άλλον.

Τα δώρα που διαλέγω για τους άλλους είναι συνήθως όψεις του εαυτού μου ή του πώς βλέπω τη σχέση μου μαζί τους.

Ποτέ δεν δώρισα π.χ. ποτό που δεν πίνω, εσώρουχο που δεν θα δάγκωνα ή το νέο βιβλίο από τον αγαπημένο συγγραφέα κάποιου, αν εγώ δεν τον διαβάζω αυτόν τον συγγραφέα και δε μου λέει τίποτα.

Και στους ανθρώπους που νιώθω κοντά μου, αν χαρίσω βιβλίο, θα είναι η δική μου κόπια, με τις κιτρινίλες, τις υπογραμμίσεις και τις μουτζούρες μου. Αφού, το διάβασμα που του 'κανα θέλω να τους χαρίσω, όχι το αντικείμενο για το σκρίνιο.

Ετσι, διατηρώ και τα αγαπημένα μου βιβλία σε άριστη κατάσταση: τα ξανα-αγοράζω συχνά.

antvol είπε...

@ traummeister

Πολύ ωραία τα περί του παραλήπτη του δώρου, συμφωνώ απόλυτα. Είναι όμως αυτονόητη συνέπεια του μεγάλου μπλεξίματος του όλου θέματος: πλήγμα έχει υποστεί και η ικανότητα να προσφέρεις δώρα και να δεχθείς δώρα.

Σ' ένα μόνο διαφωνώ, στα βιβλία που δεν θα διάβαζα (και, γενικότερα, στα είδη που δεν μου αρέσουν). Τώρα, η θεία Μαίρη, 80 ετών, ξημεροβραδιάζεται στην εκκλησία και, όσο μπορεί, διαβάζει θρησκευτικά κείμενα.

Είναι γιαγιά και δεν μπορεί να πάει στην Αποστολική Διακονία για το καινούργιο βιβλίο του Χ για την μετά θάνατον ζωή.

Πάω λοιπόν εγώ, που την αγαπώ, της το αγοράζω, της το προσφέρω με αγάπη κι είμαστε κι οι δυο ευχαριστημένοι. Εγώ με τη χαρά της κι αυτή με το αντικείμενο που τόσο ήθελε (και μη σκεφτεί κανείς να της έπαιρνα δαγκωτό εσώρουχο, ντροπή).

Ανώνυμος είπε...

ΕΣΑΣ
(στην κυρία Ρωρερκάρ,
που επαίνεσε τα ποιήματά μου)

Μη μου παινεύετε την ποίησή μου.
Το μάτι παίνεσε ποτέ του δάκρυ;
Κύμα εξύμνησε θάλασσας μάκρη
και τη λευκότητα τ’ άνθος του κρίνου;

Πότε ορχήστρα ύμνησε όργανά της;
Ή μήπως είδατε μες στη ζωή σας
να πλέκει εγκώμιο το ψητό της κνίσας
ή απ’ τον Αίολο να παινιέται ο μπάτης;

Το χέρι μου η ψυχή μου αν προστάζει
και ποιημάτων γράφει αυτό σωρεία,
μα την ψυχή μου την εξουσιάζει
η Χάρη κι η Αγνότη σας, κυρία.

Κυρία, αν ό,τι γράφω σας αρέσει
εσάς ο εαυτός σας ας παινέσει.

Γιώργης Χολιαστός

Ανώνυμος είπε...

After getting more than 10000 visitors/day to my website I thought your antvol.blogspot.com website also need unstoppable flow of traffic...

Use this BRAND NEW software and get all the traffic for your website you will ever need ...

= = > > http://get-massive-autopilot-traffic.com

In testing phase it generated 867,981 visitors and $540,340.

Then another $86,299.13 in 90 days to be exact. That's $958.88 a
day!!

And all it took was 10 minutes to set up and run.

But how does it work??

You just configure the system, click the mouse button a few
times, activate the software, copy and paste a few links and
you're done!!

Click the link BELOW as you're about to witness a software that
could be a MAJOR turning point to your success.

= = > > http://get-massive-autopilot-traffic.com